مقایسه تأثیر عصاره میوه سنجد و خمیر حنا با سولفادیازین نقره بر ترمیم زخم تجربی در رت

کاهش عوارض ترمیم زخم و افزایش سرعت بهبودی از جنبه‌های مورد تحقیق علم جراحی می‌باشد. شناخت داروهای ارزان و مؤثر که قابل دسترسی باشند، به‌خصوص فراورده‌های گیاهی، می‌تواند ازجمله موارد مشترک در مطالعات مربوط به جراحی و علم فارماکولوژی باشد. از آنجایی که عصاره میوه سنجد (Elaeagnus angustifolia L.) و حنا (Lowsonia intermis L.) در مطالعات قبلی اثر ضد التهابی و ضدعفونی‌کنندگی داشته‌اند، بنابراین در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفتند. در چهار گروه از رت‌های ماده (هر گروه، 5 سر) که توسط فرمول معمول کتامین/ زایلازین بیهوش شده بودند، توسط تیغ جراحی و در شرایط استریل، برشی به طول 6 سانت بر روی خط پشتی ایجاد شده و با فواصل 1 سانتی‌متری بخیه شد. طول زخم از روز اول تا بهبودی کامل اندازه‌گیری شد و درصد بهبودی در گروههای مختلف مقایسه شد. عصاره الکلی میوه سنجد و خمیر حنا و کرم سولفادیازین نقره هر یک به میزان نیم گرم در هر روز بر روی طول زخم مالیده شد و یک گروه هم به‌عنوان شاهد، دارویی دریافت نکردند. میانگین درصد بهبودی در هفته اول برای گروههای شاهد، حنا، سنجد و سولفادیازین نقره به‌ترتیب 50، 70، 90 و 90 درصد بوده است. بهبودی کامل زخم در تمام طول برش در گروههای شاهد، حنا، سنجد و سولفادیازین نقره به‌ترتیب پس از 13، 12، 10 و 8 روز حاصل شد. با توجه به میانگین درصد بهبودی در گروههای مختلف، در هفته اول دوره بهبودی، می‌توان گفت که عصاره سنجد می‌تواند با سرعتی معادل سولفادیازین نقره ترمیم زخم را تسریع نماید. در حالی که خمیر حنا در بازه‌ زمانی فوق عملکرد مشابهی را نشان نمی‌دهد، ولی در طول کل دوره در بهبود زخم نسبتاً مؤثر است.